utanma

Hakimler, savcılar; Utanmayın siz!
Bu mahkeme doğru olmuyor deyin.
Hem bunda ne varki, utanasınız?
Adâlet yerini bulmuyor deyin. Derisini yüzsen yüzüne güler,
Merhameti yalnız Allah`tan diler,
Bir acayip insan bu ülkücüler,
Zindandan, idamdan yılmıyor deyin. Mahkeme olarak formaliteyiz biz,
Hâkim, savcı bizim sade ismimiz,
Beş-altı kocalı avrat gibiyiz,
Kimse vaziyeti bilmiyor deyin. Sus be Arif... Zaten yoktur neşemiz,
Çok sıkıştık dar geliyor köşemiz,
Biz salarız ama Kenan Paşa`mız,
Korkuyor, Türkeş`i salmıyor deyin.
Velveleye, tantanaya değmedi,
Haklılar zulüme boyun eğmedi,
Doluya çok koyduk fakat sığmadı,
Boşa koyunca da dolmuyor deyin. İçlerinde yoktur vatanı satan.
İki laf etseler birisi vatan.
Bunca ülkücüyü ayakta tutan,
Ne biçim ruh ise ölmüyor deyin. Yedi savcı bulan, on daha bulsa,
On-onbeş hâkim de yanyana gelse,
Dokuzyüz bilmem kaç sayfa da olsa,
Kılıf minâreyi almıyor deyin.
16. Temmuz 1982
Münih
Olduğunuz yeter, olaman maskara.
Hukuku öldürür bu kadar yara,
Cübbeyi çıkartın koyun kenara,
Bu iş elimizden gelmiyor deyin. Ateşin büyüğü rüzgârda parlar,
Küçükse söndürür esen rüzgârlar.
Suç diye bir şey yok, şahsi çıkarlar
Adâleti hâkim kılmıyor deyin. İzimiz besbelli, yürüdük karda,
Tokmağı çeviren(!) Avrupa`larda,
"Barış derneği"`de artık dışarda,
Bu vicdan, bu sazı çalmıyor deyin.
Bir "ülkü" diyorlar aman ha aman...
Öyle kök salmış ki, sökmesi yaman;
Kurur diye hayâl kurduk bir zaman.
Kurumayı bırak, solmuyor deyin. Bize kalsa karar verirdik çoktan,
Baskı daha ağır haktan hukuktan,
Hülâsa farksızız bir korkuluktan,
Karar vermek bize kalmıyor deyin. Ne lüzum var sayfa sayfa yalana,
Gidiniz size baskı yapan falana,
Bölücüyü suçsuz diye salana
Bunlar memleketi bölmüyor deyin